استوری: چه بگویم از تو؟

گفتــــــم از کــــــوه بگویــــــم قدمـــــم می‌لرزد از تـــو دم مـی‌زنم امــــا قلمـــــــم می‌لرزد هیبت نام تو یک عمـــر تکانم داده‌ است رســـم مردانگــــی‌ات راه نشـــانم داده‌ است به شکوهت به وقــارت به کلامـــت زینب پـــی نبردیم بــه یکتــــایی نامـــــت زینب مـن در ادراک شــــــکوه تو ســـرم می‌سوزد جبرئیلـــــــــم همه‌ی بـــال و پرم می‌سوزد مــــن در اعمــــاق خیالم چـــه بگویم از تو مـــــن در این مرحلــه لالم چــه بگویم از تو چـــه بگویم که خداونــــد روایتگر توست تـــار و پود همه افلاک نــخ معــجر توست چه بگویم ؟! به خدا از تو سرودن سخت است هم علی بودن و هم فاطمه بودن سخت است رو بـــه روی تــو که قــــرآن خدا وا می‌شد لب آیـــات به تفســـــــیر شما وا می‌شد آمدی شمس و قمر پیش تو سو سو بزنند تا که مـــــردان خــــــــدا پیش تو زانو بزنند چشــم وا کــــردی و دنیــای علــــی زیبا شد باز تکـــرار همـــان سوره‌ی ” اعطینـــا ” شد جان عالـــم به تو از بوسه مکــــرر می‌گفت به گمانــــــم به تـــو آرام پیمبــــر می‌گفت‌: بـی تو دنیــــای من از شــور و شـــرر خالی بود جــــای تـــو زیـــر عبایم چقـــدر خالی بود