غدیر در کلام امام مجتبی (علیه السلام)

روز اتمام حجّت

پس از شهادت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، روزی حضرت امام حسن مجتبی(علیه السلام) بر فراز منبر رفتند و فرمودند: وَ قَدْ سَمِعُوا رَسُولَ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) يَقُولُ: أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْمُوسَى إِلَّا النُّبُوَّةَ، وَ قَدْ رَأَوْا رَسُولَ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) نَصَبَ أَبِي يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ، وَ أَمَرَهُمْ أَنْ يُبَلِّغَ الشَّاهِدُ مِنْهُمْ الْغَائِبَ.(1)

مسلمانان از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شنیده بودند که می فرمود: تو(ای علی) نسبت به من به منزلۀ هارون نسبت به موسایی، مگر در نبوّت، و دیده بودند که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در روز غدیر خُم پدرم را به جانشینی منصوب کردند، و به حاضران دستور دادند که این موضوع را به غایبان برسانند.

فرمود: برادرم علی مَحرم ماست

از عالم غیب مثل من آگاه است

قرآن چقدر مدح و ثنایش را گفت

او نقطۀ زیر باء بسم الله است

پی نوشت ها

الأمالي (للطوسي)، ص560، المجلس 20، ح9؛ بحار الأنوار، ج 44، ص63، ح12.

منبع