شرح زیارت اربعین: فراز بیست و چهارم / وَ اسْتُبِیحَ حَرِیمُه (قسمت دوم)

در لغت «استباح الشیء» یعنی آنرا جایز دانست یا اجازه انجامش را داد یا اقدام به آن کرد. «حریم» به معنی ممنوع کردن و آنچه تحریم شده و هر چیزی که احترامش واجب است، آمده است. جایز و مباح(۱) دانستن چیزی که خداوند برای آن حرمت و احترام قائل شده است، بدعت و حرام است، چرا که چیزی که خدا می فرماید، محترم است، او می گوید: تحریمی ندارد، خداوند می گوید: ممنوع است، که هتک حرمتش کنند، او می گوید: ممنوع نیست و با این کار منع را از سر راهش بر می دارد و هر چه می خواهد، انجام می دهد. یزید اول خود را به عنوان خلیفه و جانشین معرفی کرد و بعد از امام حسین علیه السلام طلب بیعت کرد، وقتی حضرت علیه السلام به او دست بیعت نداد، خون او را مباح و جایز دانست، بعد انجام داد، آن کاری را که نباید انجام دهد.

 

و نیز رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:

رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به کعبه نگاه کردند و فرمودند:

و نیز فرمودند، که خداوند می فرماید:

و در روایت دیگری رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:

لذا خداوند در قرآن می فرماید:

آن قدر مؤمن نزد خداوند عزیز است که، اگر کسی فقط سعی و تلاش کند، برای حاجت مؤمنی و لو اینکه مؤمن به حاجتش نرسد، همین سعی و تلاش او به اندازه نه هزار سال عبادت برای او محسوب می شود. این عظمت و عزّت مؤمن را می رساند، رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:

«مَنْ سَعَی فِی حَاجَهِ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ فَکَأَنَّمَا عَبَدَ اللَّهَ تِسْعَهَ آلَافِ سَنَهٍ صَائِماً نَهَارَهُ قَائِماً لَیْلَهُ»(۱۰)

و نیز امام صادق علیه السلام فرمودند:

مؤمن آنقدر مقام دارد که خاک روی زمین آروز می کند مؤمنی که از دنیا می رود، در او دفن شود. رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:

و وای به حال کسی که مؤمنی را به قتل برساند، خداوند می فرماید:

در این آیه به چند مطلب اشاره شده است: 1 کیفر قتل مؤمن جهنم است. 2 دخول ابدی در جهنم. 3 غضب خدا. 4 لعن خدا. 5 عذاب عظیمی که خود خداوند از آن با خبر است.

۱. احزاب، 58.

۲. بحارالأنوار، ج64، ص72.

۳. الکافی؛ ج2، ص350.