شعر اسرار اسماى امام علی علیه السلام

 مسلم اوّل شه مردان على

عشق را سرمايه ‏ى ايمان على‏

از ولاى دودمانش زنده ‏ام 

در جهان مثل گهر تابنده ‏ام‏

نرگسم وارفته‏ ى نظّاره‏ ام 

در خيابانش چو بو آواره ‏ام‏

زمزم ار جوشد ز خاك من ازوست

مى اگر ريزد ز تاك من ازوست‏

  خاكم و از مهر او آيينه‏ ام

  مى‏ توان ديدن نوا در سينه ‏ام‏

از رخ او فال پيغمبر گرفت

ملّت حق از شكوهش فر گرفت‏

قوّت دين مبين فرموده‏ اش 

كاينات آيين‏ پذير از دوده‏ اش‏

مرسل حق كرد نامش بو تراب

حق يد اللّه خواند در ام الكتاب 

هر كه داناى رموز زندگيست

سرّ اسماى على داند كه چيست‏

خاك تاريكى كه نام او تن است 

عقل از بيداد او در شيون است‏

فكر گردون رس زمين پيما ازو 

چشم كور و گوش ناشنوا از او،

از هوس تيغ دو رو دارد به دست 

رهروان را دل برين رهزن شكست‏

  شير حق اين خاك را تسخير كرد

اين گل تاريك را اكسير كرد

   مرتضى كز تيغ او حق روشن است  

و تراب از فتح اقليم تن است‏

مرد كشور گير از كرّارى است

گوهرش را آبرو خوددارى است‏

هر كه در آفاق گردد بو تراب 

باز گرداند ز مغرب آفتاب

هر كه زين بر مركب تن تنگ بست

چون نگين بر خاتم دولت نشست‏

  زير پاش اينجا شكوه خيبر است

دست او آنجا قسيم كوثر است‏

از خود آگاهى يد اللهى كند

از يد اللهى شهنشاهى كند

  ذات او دروازه‏ى شهر علوم

زير فرمانش حجاز و چين و روم-

حكمران بايد شدن بر خاك خويش 

تا مى روشن خورى از تاك خويش

خاك گشتن مذهب پروانگي ست

خاك را اب شو كه اين مردانگي ست

خيز و خلاق جهان تازه شو

شعله در بر كن خليل آوازه شو

در جهان نتوان اگر مردانه زيست 

همچو مردان جان سپردن زندگي ست‏

عشق با دشوار ورزيدن خوش است 

چون خليل از شعله گل چيدن خوش ست‏