برگزیده ای از مناجات های امام سجاد (ع)

گزیده ای از دعاهای امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه:

• بار خدایا! سه چیز باعث می شود که من از تو درخواست نکنم و تنها یک چیز مرا بر آن می دارد. آنچه مرا باز می دارد، یکی آن است که تو مرا فرمان دادی و من در انجام آن سستی کردم، دیگر آن که مرا از کاری نهی فرمودی، امّا من به انجام دادن آن شتافتم، سوم آن که مرا نعمت ارزانی داشتی، ولی من در شکرگزاری آن، کوتاهی کردم. امّا آنچه مرا به درخواست کردن از تو می کشانَد، تفضّل تو بر کسی است که به درگاهت روی کند و با خوش گمانی به سوی تو آید، که همه احسان هایت، تفضّل است و همه نعمت هایت، نخستین است. (صحیفه سجّادیّه ، از دعای 12.)
• خدایا... با توانگری آبرویم را نگهدار و به تنگدستی حرمتم را از بین مبر که بر اثر آن از کسانی روزی بخواهم که روزی خوار تو هستند و از بندگان پست و بدکردار تو عطا و بخشش طلبم و در نتیجه، به ستایش آن که به من بخشیده و نکوهش آن که از من دریغ کرده است، گرفتار شوم. حال آن که بخشیدن و نبخشیدن در حقیقت به دست توست. (صحیفه سجادیه، از دعای 20.
• خدایا! بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از کسب روزیِ همراه با رنج، بی نیاز گردان واز جایی که گمان نمی رود، روزی ام ده، تا به خاطر طلب روزی، از عبادت تو باز نمانم و بارسنگین مشکلات کسب روزی را به دوش نکشم. (صحیفه سجادیه، از دعای 20.)
• خدایا بر محمد و خاندان او درود فرست و دلم را برای محبتت فارغ و به یادت مشغول گردان و با ترس و هراس از خودت طراوت بخش و با رغبت به سویت نیرومند وبه طاعتت مشتاق گردان. (صحیفه سجادیه، از دعای 21.)
• خدایا هیچ صفتی که بر من عیب شمرده شود وامگذار مگر آن که اصلاحش فرمایی و هیچ صفت نکوهیده ای را بجای مگذار مگر آن که آن را نکوسازی و مرا در هیچ خصلت پسندیده ناتمامی فرو مگذار مگر آن که کاملش گردانی. (صحیفه سجادیه، از دعای 20).
• خدایا به دست من برای مردم خیر و نیکی جاری ساز و آن را با منّت گذاری من تباه مکن، و مرا اخلاق والا عطا فرما و از فخر فروشی نگاه دار. (صحیفه سجادیه، از دعای 20).
• خدایا! ای کسی که در برابر احسانت توقع جبران نداری، و ای کسی که از بخشش پشیمان نمی شوی و ای کسی که مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلکه بیشتر]می دهی، تو در نعمت بخشیدن آغاز کننده ای و بخشایشت از روی لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترین است. اگر عطا کنی، آن را به منّت آلوده نمی کنی و اگرمحروم نمایی، از روی ستم نیست. هرکس تو را شکر گزارد، پادشش می دهی و حال آنکه شکر گزاری را تو خود به او الهام نموده ای. (صحیفه سجّادیه، از دعای 45).